Chapter 9

Minęły dwa tygodnie odkąd zostałam dziewczyną Logana a on nawet nie raczy powiedzieć Schmidtowi o naszym związku. Źle się z tym czułam. Dręczyły mnie wyrzuty sumienia choć wiedziałam, że nie powinny. Kendall mnie okłamał. W tym samym czasie sypiał ze mną jak i z tą dziewczyną. Gdyby nie Logan z pewnością nigdy bym się o tym nie dowiedziała. Zresztą mam już to gdzieś. Teraz liczyła się praca no i brunet... mój brunet.  Byłam szczęśliwa. Reszta nie istniała. Moje życie obróciło się w przepiękną bajkę. Stałam się gwiazdą, mam kochającego chłopaka no i wszystko układa się po mojej myśli.
Weszłam do mieszkania rzucając z impetem torbą o ścianę. Byłam zmęczona i jedyne czego potrzebowałam to sen. Hendersona nie było, iz musiał wrócić do Londynu. Nie było mi to na rękę no ale mówi się trudno. Wzięłam odświeżający prysznic a następnie wraz z kubkiem gorącego kakao usiadłam przed laptopem.  Sprawdzałam właśnie pocztę gdy na ekranie pojawiło się połączenie od Kendalla.  Nacisnęłam zieloną słuchawkę a przede mną ukazała się twarz blondyna.
- Cześć Santi - uśmiechnął się - boże jak ja za tobą tęsknię - nie wiedziałam jak mam na te słowa  zareagować gdyż z jeden strony brakowało mi go ale tylko jako przyjaciela a z drugiej nie chciałam go znać.
- No cześć - szepnęłam - jak się trzymasz ? - spytałam biorąc niewielkiego łyka napoju
- Żenię się - moje oczy powiększyły się do rozmiaru pięcio złotówek.
- Gra.. Moje Gratulacje - wydusiłam z siebie Spodziewałam się wszystkiego ale takiego obrotu spraw nigdy bym nie przewidziała. Pożegnałam się z nim zresztą i tak nie wiedziałam co powiedzieć. Zimny prysznic przywrócił mi trzeźwość umysłu. Wyszłam z kabiny, owinęłam ciało białym ręcznikiem po czym skuliłam się na fotelu.
 To co przed kilkunastoma minutami usłyszałam od blondyna całkowicie zwaliło mnie z nóg a wszystkie uczucia, które do niego żywiłam wróciły. Przez własną głupotę straciłam najważniejszą osobę w moim życiu. Gdybym tylko wtedy nie wyjechała.... gdybym tylko wyznała Schmidtowi miłość  to być może teraz to ja wybierałabym suknię ślubną. Wiem, że mam Logana i choć brunet stara się jak  może to nigdy nie dorówna Kendallowi. Kocham ich obu - to oczywiste ale blondyn był, jest i będzie moją jedyną prawdziwą miłością.
- Santana jesteś ? Henderson wpadł do mieszkania cały zdyszany.
- Co ty tu robisz? - pytam zdziwiona. - Miałeś zostać w Londynie na miesiąc
- Tak wiem ale nie ważne - machnął dłonią - Kendall... Kendall bierze ślub!
- Tak wiem - jęknęłam przyciągając kolana pod brodę
- Kochanie co jest - spytał podchodząc bliżej
- Nic - wychrypiałam a z moich oczu popłynęły łzy
- Wciąż go kochasz, prawda ? - delikatnie ujął moją dłoń
- Tak - westchnęłam z ciężkim sercem - Kocham go najmocniej na świecie - po tym wyznaniu obawiałam się reakcji bruneta lecz ten jedynie mocno mnie do siebie przytulił.
- Nie jestem głupi - szepnął całując moje czoło - zdaję sobie sprawę, że nigdy nie pokochasz mnie choć w połowie tak jak tego kretyna - jego oczy napotkały moje - Ale wiedz, że będę na ciebie czekał. Zawsze - nie był zły. Po prostu zakochał się w niewłaściwej dziewczynie. Moje serce należy do Schmidta a na to nie mogę nic poradzić. No bo czy ktoś zna lekarstwo na odkochanie się ? Nie ma takiego. Wyrwałam się z ramion Logana. Nie mogę go dłużej ranić. On na to nie zasługuję.